Translated by Fa Lian from the English with photographs by Yao Feng and others
Επιστροφή στο βουνό Γκου και συνάντηση με τo Δάσκαλο Γκου Γιούη (Δάσκαλος της αρχαίας Σελήνης )
Επί τριάντα χρόνια ταξίδευα.
Επιτέλους γύρισα πίσω σ' αυτό το χωριό.
Ένα μπαστούνι από καλάμι και να 'μαι πίσω
Στις παλιές ανοιξιάτικες μέρες που πέρναγα εδώ.
Ενώ ο κρύος καπνός τυλίγει την λεπτή ομίχλη,
Τα αραιά καλάμια αγκαλιάζουν αυτό το αιθέριο μυστήριο.
Ξαφνικά τα πράγματα γίνονται παράξενα, σαν όνειρο.
Συζητάμε βαθιές αντιλήψεις σαν κοντινοί συγγενείς,
Μιλώντας μιλώντας μέσα στο φεγγαρόφωτο,
Εξομολογώντας τα παλιά ενδιαφέροντα,
αυτά που μας έφεραν απόψε στη συνάντηση μας εδώ.
Φθινοπωρινή νύχτα μαζί με Εκλεκτούς Φίλους, ψηλά σε ένα μεγάλο κτήριο (στο αρχοντικό του Σεν )
Είναι ευχάριστο να κοιτάζεις τα χρώματα αυτή την εποχή του χρόνου.
Και να τα βλέπεις ενώ τρως στο ρετιρέ του πανδοχείο, είναι ακόμα καλύτερα.
Ανοίξαμε το παράθυρο και κοιτάξαμε ψηλά το καινούργιο φεγγάρι
και αφήσαμε το βρασμένο τσάι να ξεπλένει τις παλιές μας ανησυχίες.
Η παρέα μας με το πάσο της, ανενόχλητη, τραγουδά για το δείπνο της.
Δεν υπάρχουν άλλοι πελάτες τριγύρω.
Κάνει κρύο και φοράμε όλοι τα φθαρμένα μας ράσα :
Αλλά συνεχίζουμε την φωτεινή και ευφυή μας κουβέντα
Αν και πολύ θαρραλέοι μιλάμε για το χειμώνα που έρχεται.
Έντονα συναισθήματα αναπολώντας το Πως Ήτανε Όταν Πρωτοξεκίνησα
Πάνω από εξήντα χρόνια προχωρώ με έργο μου.
Καιρός είναι για μια καινούργια κατεύθυνση : πιο πάνω !
Πορεύομαι για τα φωτεινά σύννεφα στη κορυφή του βουνού.
Το σπαθί του νου μου δεν θα αφήσει να καθίσει καμιά επιθυμία.
Θα κομματιάσω αυτούς τους Τρεις Λαθεμένους Κόσμους
Και με γυμνά χέρια θα ξεριζώσω τις άχρηστες αντιλήψεις.
Η ζωή δεν είναι παρά ένας ωκεανός,
Πιες τον όλο μέχρι να βρεις την Χάνδρα του Ουρανού !
Μη νοιάζεσαι για χρόνο και χώρο
Διέλυσε το Φεγγάρι ! Έτσι κι' αλλιώς θα ξανάρθει !
Ρίξε τα δίχτυα σου μέσα στον Ουρανό
Ο Φοίνικας και ο Δράκος θα πέσουν μέσα στη παγίδα !
Αλλά , πήγαινε μόνος....
Η μοναχική ψυχή αντέχει ότι η μοίρα φέρνει.
Ειδικό στίχο σαν απάντηση στον Κοσμικό Μα Γκουανγιουαν
Δεν σέρνω μαζί μου το λαούτο ενός ευγενή
Ούτε την μακροζωία ενός γερανού.
Είμαι ορατός όσο ο καπνός
Και ανέμελος όσο τα σύννεφα στο ηλιοβασίλεμα.
Ανέμελος και απλός.
Ανέμελος και απλός.
Καμιά φορά περιπλανιέμαι κοντά στην κορυφή Μπιλου
Η μένω στην αυλή του Μαιτρέγια.
Ποιος έχει ανάγκη επτακόσιες ζωές ;
Ποιος έχει ανάγκη να είναι καλεσμένος από έναν αθάνατο;
Μπορείς να μετρήσεις ότι είναι κενό η να πιάσεις τον αέρα;
Αλλά οι στερήσεις ενός μοναχού ασκητή είναι πέρα από αριθμητική.
Μπορείς να κινήσεις ολόκληρο βουνό η να μικρύνεις μια μεγάλη απόσταση,
Αλλά κανείς δεν μπορεί να βολιδοσκοπήσει το βαθύ του πνευματικό κενό.
Στη διάρκεια μιας απλή σκέψης
Χίλια χρόνια μπορούν να τρέξουν η να σταματήσουν.
Αλλά η απόσταση που διασχίζει το φως μέσα σ' αυτά τα χίλια χρόνια
Δεν φτάνει τα όρια της εργασίας ενός μοναχού.
Μπορούσα να είχα γίνει τιμονιέρης
Και να είχα ταξιδέψει σε όλες της θάλασσες,
Η ακόμα ένας απλός εργάτης,
Ένας κουβαλητής νερού με το κοντάρι του.
Τι κι' αν είχα γεννηθεί άρχοντας και πλούσιος ;
Ο Σάκυα ήταν, αλλά τα απαρνήθηκε όλα αυτά,
Και εγώ το ίδιο θα έκανα . Χα. Χα.
Έτσι λοιπόν, δεν σέρνω μαζί μου το λαούτο ενός ευγενή
Ούτε που έχω την μακροζωία του γερανού.
Απλώς, βαδίζω ανέμελος και απλός, ανέμελος και απλός.
Σκοτεινός σαν το καπνό και απλός σαν τα σύννεφα στο ηλιοβασίλεμα.
Για τον Κύριο ΧΕ Ζινγτιαν, ένας κοσμικός με Μεγάλη Συμπόνια
Κάποτε, είχε κάνει καλό όνομα
Και πάλευε για προνόμια μέσα στο κόσμο
Όπως οι Τσου και οι Χαν που κυνηγιόντουσαν μέχρι τις πύλες του Κιν.
Όμως , μέσα σ'έναν υπνάκο, όσο χρειάστηκε να βράσει το κεχρί,
Σε ένα σύντομο όνειρο, μπήκε στο απρόσβατο Βασίλειο της κενότητας.
Αυτός ο ήρωας που έλυσε το αίνιγμα του κόσμου !
Αυτός ο άνθρωπος κοιμάται το ίδιο καλά όσο σε ένα στρώμα από φτερά η στο γρασίδι !
Πάντα τα καταφέρνει με όλα τα συμβάντα του κόσμου
Και δεν υπολογίζει τις προτεραιότητες.
Με άδεια χέρια ελέγχει το Γιν και το Γιανγκ του χρόνου.
Είναι τόσο δύσκολο να μας σώζει ο Βούδας !
Χίλιες φορές παίρνουμε λάθος δρόμο.
Αυτοί που ειλικρινά αναζητούν την ελευθερία
Πρέπει γρήγορα να εκμεταλλευθούν το χρόνο τους.
Τα λόγια του Βούδα θα λάμψουν σαν το άσπρο φεγγάρι.
Φωτίζοντας την ατραπό που αλλιώς δεν θα φαινόταν.
Η καμπάνα του Ναού θα ξυπνήσει τους ειλικρινείς μα κοιμισμένους..
Ντονγκ...Ντονγκ... ακόμα, ακόμα, καλεί.
Σκέψου τέτοια τύχη ! Να γεννηθείς ανθρώπινο ων !
Έξυπνος και γερός ! Αλλά ο νους φουντωμένος με προβλήματα καίει.
Και απελπισμένοι αναζητάμε καταφύγιο από τον εαυτό μας.
Έμαθα τις διδασκαλίες του Νταρμα
Και αποθήκεψα τις γνώσεις στη καρδιά μου.
Φυλάγοντας τις έχω ασφαλή εστία.
Ξέρω , ότι φαίνεται να υπάρχει βγήκε από το πουθενά.
Και ότι φαίνεται να εξαφανίζεται, ποτέ δεν έχει φύγει.
Εμφάνιση και εξαφάνιση, ψευδαισθήσεις που πηγαινοέρχονται.
Άλλη ψευδαίσθηση : δυο ανθρώπινα όντα δεν μπορούν να μένουνε μαζί για πάντα...
Για τον Κύριο Χουα Γιενζινγκ στο Ναο Φενγκλιν : Συμβουλή κατά το
αίσθημα του θυμού πάνω σ' ένα Μοναχό που έσπασε το μπολ από πορσελάνη
Έχω ένα κομμάτι από πορσελάνη.
Έχει άξία πάνω από εκατό δισεκατομμύρια γιεν.
Όταν το βγάζω η λάμψει του γεμίζει όλο το χώρο.
Όταν το κρύβω, δεν αφήνει ίχνη.
Τη νύχτα είναι το φως που εκπέμπουν τα βιβλία.
Ανοιχτά η κλειστά, τα βιβλία περιέχουν αυτή τη λάμψη.
Η πορσελάνη μου δεν μπορεί να καεί από άγρια φωτιά.
Η μεγαλύτερη πλημμύρα δεν μπορεί να την εξαλείψει
ούτε να την εξαφανίσει.
Ο πιο πονηρός κλέφτης δεν μπορεί να την πάρει
Και το έξυπνο φάντασμα δεν μπορεί να το αφανίσει.
Η πορσελάνη μου είναι η χάντρα της Δράκαινας
Αξίζει περισσότερο από κάποιες πόλεις από πολύτιμους λίθους.
Θα μπορούσε να ταιριάξει στο προθάλαμο του Μαιτρέγια
η σε ένα βάθρο απέναντι της παγόδας Ντουομπάο.
Μέσα στο μπολ μου από πορσελάνη υπάρχει εκθαμβωτικό φως
Έξω, μονάχα η αίγλη του λαμπερού φεγγαριού
Ούτε λιγότερο , ούτε πιο πολύ από την περίφημη χάντρα του Μανι
Μπορεί και αστράφτει από μια ρωγμή και να γεμίζει το βασίλειο του κενού.
Είναι πολλές οι λεπτομέρειες για να εξηγηθούν.
Εάν ο δίσκος σου είναι παραγεμισμένος δεν μπορείς να το σηκώσεις.
Εφ'όσον έχω την ικανότητα, προσπάθησα να σε οδηγήσω.
Όταν θα τα έχεις καταλάβει πλήρως, θα ξέρεις τι εννοώ.
Χρόνια, Μήνες Μέρες Ώρες
Χρόνο με το χρόνο
Ότι εμφανίζεται βαθμιαία αλλάζει.
Το μεδούλι των οστών ξηραίνεται.
Τα φρύδια ελαττώνονται.
Ο οριακός χρόνος του σώματος είναι σαν ένα βουναλάκι τριμμένο χώμα.
Στο τρισδιάστατο κόσμο, γη, αέρας, φωτιά και νερό ανακατεύονται και αλλάζουν.
Αυτό είναι ολο όσο οι συγκινήσεις μας επιτρέπουν να παρατηρούμε
Και η παρατήρηση αυτή , εμποδίζει τη θέαση του Ουρανού.
Ένας μήνας και ύστερα άλλος.
Το φως και το σκοτάδι περνάνε σαν το χιόνι που λειώνει.
Κανένα μέρος δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ.
Μονάχα το Ντάρμα δεν πηγαίνει κι' έρχεται.
Ξαφνικά το λουστραρισμένο μπολ σπάει.
Είσαι σαν το Δράκο του Ουρανού , γεννημένος να ζήσεις και να 'ναι ελεύθερος.
Πέτρες δεν μπορούν να ζήσουν στη φωλιά του γερανιού.
Το μικρό πουλί ζιαουλιάου έχει ανάγκη να είναι κοντά στη λίμνη με τα κουνούπια.
Μια μέρα και ύστερα άλλη.
Ποτέ δεν σταματάνε.
Άφησε τις προκαταλήψεις που έχεις πάνω σε όλα.
Είναι όλα χωρίς ουσία στο τέλος.
Όλα τα πράγματα κάτω από τον ήλιο καταλήγουν σε ένα τέλος και διαλύονται.
Ξόδεψε το χρόνο που έχεις σε τίμια απλότητα.
Μια μονάχα πνοή του Αθάνατου
Θα σε δεχτεί στο Μεγάλο Δωμάτιο.
Μία ώρα και ύστερα μια άλλη.
Βαδίζουν αμείλικτα, βήμα προς βήμα.
Όποτε συναντιόμαστε, ανταλλάσσουμε χαμόγελο.
Αλλά ποιος είναι που σέρνει το σώμα σου παντού ;
Ακλόνητος και αμετάβλητος
Πάντα προσεκτικός σε τούτο και σε εκείνο.
Είσαι νέος και γερός. Εξασκήσου !
Μη περιμένεις.. Ω σε παρακαλώ μη περιμένεις
μέχρις ότου να είσαι πολύ γέρος και αδύναμος.
Για την Κυρία Σεβάσμια Κινγκ (Για να απαρνηθώ την αίτηση της να γυρίσω
πίσω στο σπίτι για τις κηδείες της γυναίκας μου και της μητέρας μου
Ήμουν μοναχός πενήντα χρόνια.
Το σώμα μου είναι όλο κυρτό
Και το χλομό μου πρόσωπο δείχνει την μακρόχρονη συντροφιά μου
Με το πικρό καπνό.
Όλα αλλάζουν. Άνθρωποι έρχονται και φεύγουνε.
Ακόμα και τα βουνά δεν μένουνε το ίδιο.
Υπήρχανε μουριές που ακμάζανε σ' αυτά τα μέρη,
Τώρα το απαλό τους σκούρο πράσινο δεν βρίσκεται πουθενά.
Αν αφήνουμε τις θλίψεις, θα στιβάσουνε στις καρδιές μας.
Ο Βούδας μας έμαθε το Τσαν, η οδός της κενότητας,
Την τέχνη να κρατάμε τα πράγματα φρέσκα και καθαρά.
Ο νους μου είναι σταθερός και μόνος στη έκσταση.
Για μισό αιώνας, τα πράγματα της ζωής συνεχίστηκαν.
Αφαίρεσε χρόνο από αυτά !
Οι δρόμοι της γης δεν θα σε οδηγήσουν
Στη χώρα της Ειρήνης.
Μη κάνεις διακρίσεις, με το είναι δικό μου η δικό σου.
Μη διαιρείς τα πράγματα, σε ότι έχεις και δεν έχεις.
Ένα ποικίλο τραγούδι
Τι το καλό έχει να μιλάς για το μέλλον η για το παρελθόν ;
Δεν μπορεί να αλλάξει το αμετάβλητο.
Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στο να ζήσεις στο σπίτι
Η το να έρθεις εδώ να ζήσεις σ΄ ένα μοναστήρι ;
Που θα μπορούσες να πάς που δεν θα έβλεπες το φεγγάρι ;
Που θα μπορούσες να πας που δεν θα έβρισκες λουλούδια ;
Όπου υπάρχει ουρανός, υπάρχει ένα φεγγάρι.
Όπου υπάρχει γη, λουλούδια μεγαλώνουν.
Πάρε ένα λαούτο, δημιούργησε τα δικά σου τραγούδια.
Δεν είναι ανάγκη να μελετάς την μουσική των άλλων.
Οδήγησε τα πόδια σου μέχρι να βρούνε το ίδιο βηματισμό
Με το τίποτε πιο δοξασμένο, από το κάρο με το άσπρο βόδι.
Ξεφόρτωσε τον εαυτό σου. Άδειασε τα χέρια από τις δυσκολίες και τα εμπόδια.
Βγάλε το φορτίο από πάνω σου.
Διαλογίσου με πάθος ! Και την στιγμή που θα θέλεις να ξεκουραστείς
Το λουλούδι του Λοτού θα ανοίξει
Και θα είσαι καθισμένος στο πολύτιμο θρόνο.
Απάντηση σε ένα ποίημα του Λιαο Ζαο του Όρους Ουεί
Περιπλανιόμαστε στη ψευδαίσθηση, ο Κόσμος της Σπίλωσης.
Είμαστε σαν αυτός που σκαρφαλώνει ένα δέντρο προσπαθώντας
να πιάσει ένα ψάρι που κολυμπά.
Κυλιόμαστε συνεχώς μαζί με συνηθισμένες σκόνες
Και μας παίρνει ο άνεμος όπου θέλει.
Τότε, ξαφνικά, ένα μπάνιο έχει ετοιμαστεί για μας !
Είμαστε πλυμένοι στα νερά του Καοξι !
Τα ρούχα του ίδιου του Χουί Νενγκ ετοιμάστηκαν για μας.
Πόσο περίπλοκοι είναι οι δρόμοι του κόσμου !
Πόσο αδύνατον είναι να πιστέψει κανείς.
Πόσο αδύνατον είναι να αμφιβάλεις !